Ks. Tadeusz Błoński SDS (1932-1990)
Urodził się 1 września 1932 roku w Złotnikach koło Jędrzejowa w świętokrzyskim, znanych z tego, że w miejscowym kościele został ochrzczony Stanisław Konarski (1700-1773), późniejszy ksiądz, pijar, założyciel Collegium Nobile oraz dramatopisarz, publicysta, reformator polityczny i edukacyjny. Zaraz po maturze we wrześniu 1950 roku młody osiemnastoletni Tadeusz Błoński wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego zgromadzenia salwatorianów w niewielkie wsi w Bagnie, powiat trzebnicki, gmina Oborniki Śląskie. Umiejscowienie w 1953 roku seminarium w tutejszym zespole pałacowym z początku XVIII wieku, z dala od wielkomiejskiego życia, kształtowało przyszłych księży otwartych na potrzeby innego człowieka. Wśród prowadzących zajęcia byli wybitni przedstawiciele salwatorianów, m. in. ks. Gerard Jan Drozdek (ur. 1914), późniejszy tłumacz ksiąg w „Biblii Tysiąclecia” i autor opracowań o tematyce maryjnej, hagiograficznej, a zwłaszcza biblijnych dotyczących poszczególnych ksiąg i ewangelii. Po ośmiu latach święcenia kapłańskie Tadeusz Błoński przyjął w czerwcu 1958 roku w kościele sióstr wizytek w Krakowie. Szafarzem sakramentu kapłańskiego był biskup pomocniczy diecezji tarnowskiej Karol Pękala, przedwojenny i powojenny wieloletni dyrektor „Caritas”, w czasie wojny organizator pomocy dla więźniów obozów koncentracyjnych i opiekun wysiedlonych z terenów wcielonych do Rzeszy, później sygnatariusz uchwał II Soboru Watykańskiego (1962 i 1965).
W swoim życiu kapłańskim ks. Tadeusz Błoński był w jedenastu placówkach duszpasterskich. Pierwszą placówką było salwatoriańskie Sanktuarium św. Jadwigi Śląskiej w Trzebnicy, później jako wikariusz posługiwał we Wrocławiu, Miłowie, Baniach Mazurskich i w Warszawie. Wreszcie został ekonomem wspólnoty salwatoriańskiej w Piastowie w Warszawie-Ursusie, następnie rekolekcjonistą i duszpasterzem we wspólnocie salwatoriańskiej we Wrocławiu, stamtąd przeniesiony został na kapelana w Generalnym Dziekanacie Wojska Polskiego (1970-1972). Decyzją ks. płk Juliana Humeńskiego, Generalnego Dziekana WP (1964-1986) ks. Błońskiego skierowano do Puław, gdzie został proboszczem miejscowego kościoła garnizonowego (1972-1978). Stamtąd przeniesiony został do Gdańska Wrzeszcza do kościoła św. Piotra Pawła, kościoła garnizonu gdańskiego. Po ośmiu latach pracy duszpasterskiej w Gdańsku, w tym również pełnienia posługi kapłańskiej w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku k. Wejherowa (1981-1982), skierowano go do Inowrocławia do kościoła pw. św. Barbary, parafii miejscowego garnizonu WP. Zmarł 1 września 1990 roku w Inowrocławiu, a pochowany został w grobowcu salwatorianów w Trzebini k. Krakowa.
(szkic do biografii ks. Tadeusza Błońskiego oparty o dokumentację zgromadzenia salwatorianów)
